امروز سایت الف یه مطلبی خوندم که خیلی اذیتم کرد. نظرم رو نوشتم و گفتم اینجا هم مطرحش کنم.
لطفا ریز جزئیات مخارج زندگی ما رو بخونین
شما 15 میلیون هم بگیرید مشکلتون حل نمیشه.
شما خیلی لاکچری زندگی میکنید. و اصلا مدیریت مالی زندگی هم بلد نیستید. یه اپسیلن هم کوتاه نمیاید از هیچی.
مردی که کفش 300 هزارتومنی بخره مرد نیست یه دختر بچه لوس و ننره. شلوار 300 تومنی بخره.. من الان یه شلوار رو حدود دو ساله دارم میپوشم. بعدشم یکی دیگه میخرم 100 تومن!!
یهو همه چی با هم سوخت؟ شلوارا هم همه با هم پاره شد.
یه ذره از رستوراناتون بزنید. اینجوری مقاومت میکنید شما؟
شما خودت یه مدیر ناکارآمدی داداش. بچه گوشی میخواد چیکار. راهشو بلد باشی محیا با یه قل دوقل هم سرگرم میشه و چیز یاد میگیره.
هزینه ها را باید پخش کرد تو ماه های مختلف.
خانمای شما هنوز برا هر عروسی میرن خرید لباس؟ پس اثر تحصیلات و فرهیختگی رو کجا باید ببینیم؟
ولی سوال اصلی اینه شما با کدوم مهارت یک چنین درآمدی داری؟
من سه تومن حقوقمه. 2 میلیون همون اول پس انداز میکنم. . با 400-500 همه خریدای خونه. بقیش هزینه های جاری.حدود 100 تومن هم ماهیانه کتاب میخرم. خونه دارم و هنوز بچه نداریم ولی هزینه های شما اصلا توجیه پذیر نیست.
وقتی 200 هزارتومن هدیه دادن برای من هزینه بالاییه. من این کار رو نمیکنم و به این رسم های غلط دامن نمیزنم. شما میتونید یه شب دور هم خوش باشید و بگید و بخندید و برید پی زندگیتون. اون رفیقی که نتونست هدیه 200 تومنی بخره رو شما تحقیر کردین. ضمن این که فردا همین رفیقتون باید برای شما که 200 هدیه بردین 300 هدیه بده!! به نظر میاد شما پشت کارهایی که انجام میدید فکر و تحلیل ندارید و آثار کوتاه مدت و بلندمدتش رو نمیبینید. می تونم این طور جمع بندی کنم که احتمالا طبق همه استانداردها شما آدم ولخرجی محسوب میشید.
---
مشکل نگاه مصرف گرای ما و سبک زندگی های ماست مابه ازای وقت اضافه ای که به واسطه ماشین ظرفشویی ایجاد شده چی کار میکنیم؟ تلویزیون و اینستا!!. ما کدوم ارزش افزوده ای رو ایجاد کردیم که انقدر داریم مصرف می کنیم؟ من اگر نمیتونم چیزی تولید کنم لااقل مصرفم رو کم میکنم انقدر خودم رو وابسته نمیکنم!
اکثریت 98 درصدی ما شانس آوردیم که تو ایران زندگی میکنیم. جایی مثل آمریکا با این مدل کار کردن ها و در واقع کار نکردن ( بدون ارزش افزوده و تولید هیچ چیز با ارزشی) و این مدل مصرف گرایی قطعا از گشنگی میمیریم.
امیدوارم منتشر بشه و نویسنده این مطلب هم پاسخی داشته باشه. میدونم کمی پراکنده نوشتم ببخشید.
