چند سال پیش به همراه خانواده ام در فرانسه مشغول رانندگی بودم، مجذوب صدها گاوی شدیم که در مرتع زیبایی در کنار جاده می چریدند. از پشت شیشه اتومبیل، به این منظره چشم دوختیم و از این همه زیبایی لذت می بردیم.
گاوها پس از مدتی که آن ها را می بینید، خسته کننده می شوند. ممکن است گاو های بسیار خوب و جذابی باشند، گاو هایی خوش اخلاق یا سالم تر، اما باز کسالت آورند. ولی یک گاو بنفش می تواند جالب باشد. (گاو بنفش / ست گادین)
رقابت برای جلب توجه هیچ وقت تا این حد خونین نبوده است. مدیران رسانه ای
، تا این حد به دوز و کلک و ترفند های روانشناسی، ترس ها، دردها، نیازها و ضعف هایمان برای به دام انداختنمان استفاده می کنند.
مدیران تبلیغات و بازاریابی برای جلب توجه در این فضای بمباران اطلاعات تکنیک هایی مانند گاو بنفش (یعنی استفاده از تمایز و یا تفاوتی که برای شما آشنا نباشد تا تعجب و توجه کنید) را تجویز می کنند و ما حداقل باید بدانیم چه بلایی سر ما می آید و کاملا هوشیار و اگاه باشیم.
در چنین فضایی است که یک نفر برای شنیده شدن و دیده شدن باید زنبیل قرمز به دست بگیرد تا رسانه ها به آن توجه کنند.
در چنین دوره ای ضروری است که ما بدانیم به چیزی باید توجه کنیم و به چه چیزی نباید توجه کنیم.
با سرعتی که دنیا پیشرفت می کند ما برای کنترل خودمان باید مهارت های جدیدتری پیدا کنیم. باید یاد بگیریم که توجهمان به هر چیزی جلب نشود باید آگاهانه توجهمان را به مسائلی که مورد قبول ماست هدایت کنیم.
در این فضا تقریبا همه چیز تبدیل به یک چاقوی دو لبه می شود. از طرفی شما برای دیده شدن و شنیده شدن (اگر فکر میکنید مثلا حرف یا خدمت یا محصول مفیدی دارید) باید گاو بنفش هوا کنید و بدون گاو بنفش احتمالا شکست می خورید و از طرفی باید مراقب باشید گاوهای بنفش علاف مزاحم شما نشوند حواس- تان را پرت نکنند. چند بار اتفاق افتاده که وارد تلگرام شوید تا ببینید پیام جدیدی دارید یا دوستتتان جواب شما را داده یا نه و بعد سر از کانال هایی در بیاورید که اصلا در برنامه تان نبود و ساعتها گذاشته است؟
کلیدی ترین بخش فکر کردن توجه است. با وجود این ما دقت خیلی کمی به خود توجه داریم. توجه می تواند به سمت چیزی غیر عادی جذب یا کشیده شود. اگر شما ببینید کسی در خیابان دراز کشیده، توجهتان به سمت آن شخص خواهد رفت. اگر سگی به رنگ صورتی روشن ببینید، توجهتان به آن خواهد رفت. (ادوارد دوبونو در کتاب شش طرح زندگی بهتر )
من در مورد مرزهای اخلاقی در تبلیغات و گاو بنفش ها و فیل های پرنده و... خیلی حرف ها و دغدغه ها و سوالات و ابهامات دارم. سوالاتی که تقریبا در حوزه هدف و وسیله قرار می گیرد. فرض کنید کسی حرف های خیلی مهمی برای گفتن دارد و جامعه لازم است این حرف ها را بشنود، اتفاقا جامعه هم آزاد است می تواند حرفش را به راحتی در یک کانال تلگرامی یا یک سایت و وبلاگ منتشر کند، اما کسی متوجه نمی شود که این حرف ها وجود دارد و باید گاو بنفش هوا کند و از آن بدتر ممکن است به قدری گاوهای بنفش سلیقه مردم را عوض کنند که این حرف ها اصلا خریدار نداشته باشد حتی اگر امکان دیده شدن فراهم بشود.
چه حد و مرزی برای این گاوهای بنفش وجود دارد؟ آیا حد و مرز لازم است؟ آیا استفاده از خطاهای ذهنی و ترفند های روان شناسی برای جلب توجه و در واقع دزدیدن توجه اشکالی ندارد؟
گاوهای بنفش و زنبیل های قرمز زندگی ما را احاطه کرده و لازم است آگاهانه تر زندگی کنیم. من در این زمینه برای زندگی و تصمیمات و اقدامات و توجه آگاهانه تر قدم هایی برداشته ام ولی کافی نبوده و این مطلب صرفا برای جلب توجه (!!!) و در واقع طرح موضوع بود.
