اگه بخوام خودم و اون مسعود درونم رو در یک جمله توصیف کنم میگم . انگار زنجیری با یک وزنه ی  سنگین به پاهای من چسبیده و من در اعماق دریا غرق کرده یا اون پایینا در حالت احتضار نگه داشته، یه جور سکته قلبی. دارم اون پایین خفه می شم. کاملا وجود یک شی مرده رو در درونم احساس میکنم که احتیاج داره زنده بشه.پست قبلی هم در همین راستا بوده.

پسره همسایه – آریا – اومده پیشم میگه میشه داداش صدات کنم ؟ میگم اصلا تو ازین بعد چیز دیگه صدام کنی جوابتو نمیدم.

به فکر هستم که شاید یک ترندیل بگیرم. بعد من صبحا با شلوار و گرمکن ورزشی بدوم و حوله هم دور گردنم، بعد زهرا برنامه های روزانه مو برام بخونه :دی.

 ازونجا که من مشکل کیس یابی دارم، زهرا رو دارم تشویق میکنم شبا با هم بریم نماز، جمعه صبحا بریم مهدیه دعای ندبه، بعد اون جا چند نفر رو شناسایی کنه، میشه گفت تقریبا از خیر کیس دانشگاهی گذشتم. چون هیچ رقمه فضای مناسب نیست. البته دیگه عجله ای ندارم، با آرامش کامل. . .

+ من همیشه ترجیح میدم ساده و لخت و بی شیله پیله بنویسم، شاید به خاطره اینه که آرایه های ادبی بلد نیستیم ولی خب آدم عاقل که اعتراف نمی کنه اینو بلکه میگه من ایدئولوژیم چیزه دیگه اس، البته هنوز گاردم بسته است، ولی ترجیحم اینه که یه مقدار گاردمو بیارم پایینتر.

+ به نظر من ما در برخورد با بحث مذاکره و ارتباط با آمریکا اصلا رویکرد عاقلانه و اعتدالی نداریم، (جدا از بازی های سیاسی که ممکنه جناح و تفکری این حرکت رو دست آورد بدونه و گروهی این رو ذلت بدونه !) به نظر من تمام این مسایل باید در چارچوب منافع ملی و البته عزت و حکمت و مصلحت تعریف بشه. در این چارچوب ارتباط  و صحبت و مذاکره به معنای دوستی نیست که هی آیه بیارند که دوستی با دشمنان خداست و یا این که بعضی ارتباط رو به معنای اعتماد تعریف می کنند و میگند که ما ضربه خوردیم. در این که آمریکا غیر قابل اعتماده شکی نیست. اما آیا روسیه ترکیه مصر عربستان کشورهای خلیج فارس اینا قابل اعتمادند؟ قطع ارتباط به بهونه ی بی اعتمادی و عدم صداقت ، گل به خودیه! یعنی اندازه شنل قرمزی ما سیاست و کیاست و فراست نداریم ؟ !

(البته من هیچ اصراری ندارم که نظرم درسته، سیاست چند وجهی و چند لایه است، چون همزمان مباحث ایدئولوژیک مطرحه، همزمان بحث وجهه ضداستکباری مطرحه، و... مهم اینه که بشه ابعاد مختلف رو مدیریت کرد و رفتار صلب گونه نداشت.)

+ راستی کتاب مفاتیح الحیات رو گرفتم، خیلی کتاب خوبیه. به شدت توصیه میشه.