پرسش و پاسخ

نویسنده: مسعود - چهارشنبه ۳۱ تیر ۱۳٩٤

به‌نظر شما، وحدت حوزه و دانشگاه، به چه معناست و چگونه می‌تواند محقق شود؟

به نظر من دانشگاه به مانند عقل معاش کشور و حوزه به مانند عقل معاد است (یا می تواند و باید اینگونه باشد و نیست). خداوند معاد و معاش را در کنار هم قرار داده است. این دو مانند بال های پرنده ای است که می خواهد اوج بگیرد و اگر هر یک از بال ها نقصی داشته باشد و یا هماهنگ نباشند سقوط می کند و به هدف نمیرسد که به فرموده امام معصوم "من لا معاش له لا معاد له". وحدت و ارتباط حوزه و دانشگاه می تواند باعث تغییر نگاه و بهبود نگاه دانشگاهیان و حوزویان شده و باعث ارتقای کلی جامعه شود.
تحقق این امر با توجه به وضعیت امروز جامعه (لااقل در تهران) نیازمند حرکتی جهادی و فرهنگی و منعطف و طولانی مدت می باشد.
1.شاید قدم اول همین حوزه دانشجویی باشد البته کمی مستقل تر و غیر سیاسی تر. نه اینکه سیاسی نباشد، جناحی نباشد. گرایش سیاسی حوزه دانشجویی باعث دلزدگی مذهبیون با تفکر سیاسی متفاوت باشد و این به نظر من خوب نیست.
2.برگزاری دوره های مختلف مذهبی مانند تفسیر قران توسط افراد توانا و سخنور و تاثیر گذار مانند اقای قرایتی
3. برگزاری اردوهای زیارتی، سیاحتی، طبیعت گردی مشترک حوزه و دانشگاه
4. برگزاری جلسات پرسش و پاسخ و گعده
به طور کلی ارتباط و هماهنگی بیشتر حوزه و دانشگاه و آب کردن یخ های رابطه!!

 

نگاه شما به مسئله فرهنگ چگونه است؟ اهمیت ، جایگاه و نسبت آن را به مقوله اقتصاد از نظر خودتان تحلیل کنید.

فرهنگ شاید پایه و اساس تمام رفتارها و اتفاقات جامعه است. برای تحلیل یک جامعه و پیش بینی مسائل مختلف یک جامعه کافیست شناخت خوبی نسبت به آن جامعه و فرهنگ آن داشته باشیم. همین فرهنگ باعث شکل گیری رفتارهای اقتصادی و کارهای اقتصادی می شود. مقایسه کنید ایران زمان رواج صوفی گری را با ایرانی که مبنای تمام روابطش می شود پول. فرهنگ صوفی گری و خانقاه و انزوا باعث رکود و سکون و تنبلی جامعه می شود. از طرفی وقتی ثروت و خانه و ماشین و سرمایه داری  فرهنگ جامعه می شود و نماد زیرکی و سیاست و ... می شود اقتصاد به هم می ریزد و بیمار می شود و دزدی و اختلاس و رشوه و ... زیاد می شود. وقتی مصرف گرایی و تجمل و عدم اعتماد به کالای داخلی و بیگانه پرستی وارد فرهنگ و ادبیات جامعه می شود، کالای داخل فروش نمی رود و هر روز با شتاب بیشتری عقب مانده تر می شود و توان رقابت با مشابه خارجی را از دست می دهد و واردات و خام فروشی افزایش پیدا می کند و سرمایه ها از کشور خارج می شود و بیکاری بیشتر می شود و تبدیل می شود به یک کلاف سر در گم.
به نظر من در حال حاضر یک شبه ره صد ساله رفتن و ثروتمند شدن تبدیل به یک فرهنگ شده که باعث به هم ریختگی اقتصادی می شود.
حل این مسایل کار یک روز و دو روز و دستوری نیست. باید فرهنگ سازی کردکیفیت را افزایش داد.  باید اعتماد سازی کرد و باندبازی و رانت خواری را کم کرد و تلاش و سخت کوشی و برنامه ریزی را تبدیل به فرهنگ کرد و اقتصاد را بهتر کرد. یک حلقه بسته از فرهنگ سازی و تغییرات ساختاری اقتصادی که خود منجر به تغییرات فرهنگی و رفتاری جامعه می شود.

چهار مسأله و مشکل اساسی کشورمان را بیان و توضیح دهید.

.آمریکایی شدن زندگی ها و تغییر سبک زندگی ها: به نظر من زندگی ها بی هدف شده و تبدیل شده به چند روز کار کردن برای تعطیلات آخر هفته و چالوس رفتن. غربت انسان ها در کم ترین فاصله از همدیگر. افزایش سن ازدواج و بی میلی به ازدواج.
تمرکز تمامی امکانات اقتصادی و رفاهی و درمانی و آموزشی و... در پایتخت و پخش به شدت نامتوزان امکانات : فکر می کنم این مساله باعث ضعف و خالی شدن سایر استان ها می شود.
3. تورم و کمبود آب و کشاورزی تغییرات جمعیتی و... که مستقیما با امنیت ملی در ارتباط است.
4. به وجود آمدن فضای بی اعتمادی و امنیتی و بی میلی نسبت به حاکمیت به صورت تدریجی و به دلایل مختلف

دین حداقلی ، حد اکثری یا چیزی غیر این دو؟ نظر شما چیست؟ توضیح دهید.

به نظر من، ما نمی توانیم کسی را مجبور به کاری کنیم. لا اکراه فی الدین. پس باید به حداقل ترین شکل ممکن رضایت داد و همزمان کار کرد و ارتقا داد.
اگر همین را هم نپذیریم و به قله های معنویت و ایده آل ها... فکر کنیم حداقل ها را هم از دست می دهیم. پس باید واقع بینانه و با در نظر گرفتن شرایط جامعه در این زمینه برنامه ریزی شود.

 

بعدا نوشت: این سومین بار است که در آزمون شرکت می کنم. انصافا مذاکرات هم انقدر طول نکشید. قبولمون کنید دیگه !
بعد از مدت ها کلی نظر از خودمون در کردیم ها !!! باشد که آیندگان عبرت بگیرند.