مهندس طراح: شاید این اولین تجربه جدی من باشد. حدودا 22 سالم بود تازه پشت لبم سبز شده بود وته ریشی داشتم. می خواستم کم کم مستقل شوم و حداقل پول تو جیبیم از خودم باشد. در آگهی ها دنبال کار گشتم و برای چند مورد رزومه فرستادم. یکی شان زنگ زد و قرار گذاشتیم و ساعت 7 شب یک شب سرد پاییزی در یکی از اتوبان های شرق تهران (حوالی اهنگ و فرجامش یادم هست) دربه در دنبال آدرس می گشتم و تقریبا ناامید شده بودم می خواستم برگردم، زنگ زدم به آنها بگویم که نتوانستم پیدا کنم منتظر نباشند که مهندس گفت بیا نزدیکی و... . همیشه از این که کلی بیل بزنم نزدیک رسیدن به گنج منصرف شده باشم میترسم پس یکی دو بیل دیگر می زنم. رفتیم و صحبت کردیم و قرار شد با یک پروژه ساده شروع کنم. من در رزومه چیزهایی نوشته بودم که فاصله زیادی با واقعیت داشت، باتوجه به آگهی ها رزومه طراحی کرده بودم. مثلا من فقط 1-2 بار فضای یک نرم افزاری را دیده بودم و در رزومه نوشته بودم مسلط به آن و با همان هم کار گرفته بودم! البته من کلا دوست داشتم براساس نیاز سراغ یادگیری بروم و با چند پروژه اول من بر چند نرم افزار مسلط شدم. مهندس هم از کارم راضی بود.
من موظف بودم به شهربازی های مشخصی بروم و ابعاد دستگاه ها را بردارم و یک بررسی کلی داشته باشم و بعد با توجه به یک سری استاندارد ها و محاسبات و مدلسازی گزارشی در مورد استحکام و الزامات ایمنی ان وسیله می دادم. حقوق خوبی داشت. ما در این شرکت کلا 3-4 نفر بودیم. خوبی این کار این بود که به صورت پروژه ای و دور کاری بود و ارتباط ما بیشتر تلفنی بود. بعضی وقتها یک خانم با من تماس می گرفت و کار ها را هماهنگ می کرد، من هیچ وقت این خانم را ندیدم. بعد از مدتی من با شرکت به دلیل بعضی دروغگویی ها و خالی بندی ها فاصله گرفتم و بخصوص به این خانم انتقاداتی کردم. آن خانم دیگر با من تماس نگرفت. بعدها که از مهندس سراغ آن خانم را گرفتم گفت برای ادامه تحصیل رفته است خارججج. و مهندس بعد از 2-3 ماه صاحب یک دختر شد. ارتباط این خارج با آن بچه جز مسائلی است که هنوز برای من حل نشده است. مهندس خیلی زبان باز بود. من متوجه دروغ ها و تناقض ها در حرف ها می شدم و این اذیتم می کرد. وعده وعید هایی داده می شد که من بدون آن دروغ ها خیلی راحت کار می کردم ولی این دروغ ها من را خیلی اذیت می کرد. یک مساله دیگری که بود این بود که من را خیلی دور از کارها نگه می داشتند و به هیچ وجه دوست نداشتند همه چیز شفاف و روشن باشد از من می ترسیدند. می ترسیدند شرکت مشابه خودشان بزنم – در یک برهه هایی به طور جدی تصمیم به این کار گرفته بودم و 5 نفر را برای تاسیس شرکت مسئولیت محدود انتخاب کرده بودم - یکی از خوبی های این کار این بود که من به خیلی شهرها رفتم. شیراز، اصفهان، یزد، نیشابور، مشهد و... من برای هر پروژه که خیلی وقت ها کمتر از 5-6 ساعت کار داشت 200 هزارتومان می گرفتم اواخر شده بود 250 تومان. اینگونه بود که من در دوره دانشجویی 2-4 میلیون در ماه درآمد داشتم. چیزی که هیچ کدام از دوستانم تصورش را نمی کردند. من تقریبا 4-5 سالی با این مجموعه همکاری داشتم.
کارشناس تحلیل تنش – مهندسین مشاور : از کار کردن در اینجا به صورت پراکنده نوشتم و فراوان نق زده ام. اواخر دوره فوق لیسانس و همزمان با پایان نامه و اقدام به ازدواج و حفظ سمت در کار قبلی وارد این کار شدم. من اصولا عادت ندارم فقط یک هندوانه در دستم بگیرم. کارم در این شرکت به صورت ساعتی بود. وظیفه من تحلیل استحکام بخشی از تجهیزات نیروگاه بود. من نسبتا در آن فاصله کوتاه توانسته بودم جای خودم را در شرکت پیدا کنم و همکاران تخصص و مهارت من را قبول داشتند. من معمولا صبح ها ساعت 9-10 می رسیدم، کسی هم کاری به کارم نداشت. به خاطر تشابه اسمی با رئیس سازمان بعضی ها فکر می کردند خبری است من هم تکذیب نمی کردم. در این شرکت به دلیل خصولتی بودنش، کار واقعی اتفاق نمی افتاد. اکثرا زمان می گذارندند. وقت زیادی از همکاران به نقد و بررسی رستوران های معروف و غذاهایش و هایپراستار و نوشیدنی ها می گذشت. ما هم جوان بودیم و هزار سودا در سرمان.یک سالی در این شرکت بودم. تجربه های خوب، دوستان خوب ولی اینجا را جای مناسبی در بلند مدت نمی دیدم. بعد از پایان پروژه و با پیشنهاد یک کار بهتر اینجا را ترک کردم. مدیر ما عاشق فوتبال بود و همیشه منظورش را با یک داستان فوتبالی می رساند. یک روز صبح مدیر آمد و گفت این قرارداد جدید است، امضا کن. خیلی حس خوبی بود که با فراغ بال امضا نکردمش. مدیر ما احساس می کرد قدرت بلامنازعی دارد و اصلا نیازی به مذاکره و چانه زنی و حتی اطلاع دادن به من نیست. وقتی گفتم که می خواهم بروم یک پارچ آب یخ روی سری ریخته باشند. البته از دل مدیرمان درآوردم و سعی کردم تا جای ممکن حرفه ای و اخلاقی رفتار کنم. پروژه هایی که دستم بود را تکمیل کردم و همه چیز را تحویل دادم. یک روز دیگر نیامدم. البته هنوز با بعضی همکارانم ارتباط دارم.
ادامه دارد...
